Bir varmış, bir yokmuş!

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, bir grub mülki idare amiri, hakim, savcı oturup konuşuyorlarmış. Bu kişiler emekli olalı çok olmuştur. Hani şu bizim ünlü Erzincan Valisi Recep Yazıcıoğlu gibi kişiler bunlar. Hani Adnan Kahveci tipi kişiler bunlar. “Ya hu” demişler, “bizim görevimiz nedir, kanunları uygulamak değil mi? İstediğimiz kanunu uygulamak, istemediğimizi uygulamamak gibi bir lüksümüz var mı?” Tabii ki yok!

Biri demiş ki, “Beyler, bu konuda sabıkası olmayan var mı aramızda?” Kimseden çıt yok!

Burada gelirken baktım kimsenin başında kasket ya da fötr şapka yoktu. Bu değiştirilmesi dahi teklif edilemeyen bir yasa. Şapka giymeye karşı çıktığı için asılan ilim adamları, Şalcı Bacılar oldu bu ülkede. Şimdi, bırakın kamu görevlisi olduğu için şapka giymeyi, yasaları uygulamak zorunda kişiler bile şapka giymiyor. Hatta, Atatürkçü geçinenler de inkılabların yılmaz savunucuları bile şapka filan giymiyor. Peki bize demezler mi, o yasayı uygulamıyor, o yasaya sen de uymuyorsun, bu yasayı niye bize karşı uyguluyorsun” diye.

Diğer arkadaşı demiş ki, “Tamam da siz daha söze başlarken ‘Beyler’ diye başladınız, memleketimizde bey, efendi, hacı, hoca, şeyh demek de yasak. Bakıyorum masada ‘Hacıbekir lokumu’. “Dede” demek bile yasak. Çevremizde ‘hacı-hoca’ o kadar çok ki. Zaten hocaları maaşa bağladık. İmam devlet memuru. Hacı demek yasak, Müslümanları ‘Hacı’ yapmak için yönetmelik yayınlıyoruz.”

Bir başkası lafa girmiş, “Laiklik ne oldu, laiklik..”

Öbürü “ne laikliği kardeşim, Diyanet İşleri Başkanı devlet memuru”.. Hem size bir olay anlatayım. Fıkra gibi, ama gerçek. Bu bazı lakab ve unvanların kaldırılması ile ilgili yasa mecliste oylanıp kabul ediliyor. Meclis kürsüsünde oturan, oturum başkanı diyor ki, “Arkadaşlar bundan sonra, hacı, hoca, paşa, efendi demek yasaklanmıştır. Anlaşıldı mı efendim”.. Anlaşıldı EFENDİm.

YAZININ DEVAMI...