Bu dava sürdükçe paketten bir şey çıkmaz

Bugün Cumartesi.

O nedenle bugünkü yazımı Cumartesi Anneleri'ne ayırmak istedim.

Berfo Ana'yı anımsarsınız.

12 Eylül 1980 sabahı evden alınan oğlu Cemil'i (Kırbayır) bir daha hiç göremedi. Yıllarca bir mezar aradı. “Ölmeden önce oğlumun mezarını görmek istiyorum” dedi.

AK Parti de demokrasiyi güçlendireceği vaadinde bulunduğu o yıllarda Berfo Ana'yı sembol olarak kullandı ama oğlu Cemil'in mezarına kavuşabilmesi için arpa boyu dahi yol alamadı. Zaten seçim ve referandumlar bitince de Berfo Ana unutuldu gitti.

Berfo Ana tam 105 yaşına dek dirense de amacına ulaşamadı. Tabiri caizse “gözü açık gitti”.

Türkiye'de Cemil Kırbayır gibi devlet binalarında kaybedilmiş bin 352 kişi var.

Onların anneleri, babaları, kardeşleri de Berfo Ana gibi yıllardır çocuklarını arıyor.

27 Mayıs 1995 Cumartesi günü Galatasaray Lisesiönünde başlattıkları oturma eylemlerini yıllarca barışçı bir şekilde sürdürdüler. Bu süre içinde hep cumartesi toplandıkları için “Cumartesi Anneleri” diye anıldılar.

YAZININ DEVAMI...