Ey insan kendine gel!

İster hayır, ister şer olsun, başımıza gelen hiçbir şey Allah’ın iradesi dışında değildir. Burada bütün sır şurada: Biz Allah’ın iradesi içinde O’nun rızasına tabi olacak olursak, kurtuluşa erenlerden oluruz.

Bizi gören, duyan, bilen, kadir-i mutlak bir Allah var! O’nun ipine tutunanlar mahzun olmayacaklar.

Bu dünyada her şey geçicidir. Sabreden, şükreden, Allah’ın ipine tutunarak direnenler (Çaba gösteren, cehd edenler) kazanacaktır.

Bu dünyanın bir yaratılış hakikati var. İmtihan oluyoruz. Allah, mallarımız, canlarımız ve sevdiklerimizle, kimi zaman artırarak, kimi zaman eksilterek bizi imtihan ediyor.

O’na yaklaşmak istiyorsak, günahlardan uzaklaşalım ve tevbe edelim.

İnsanı kutsamanın alemi yok. O “ekmel-i mahlukat”, “eşref-i mahlukat”, “zübde-i kainat” olabileceği gibi, “belhum adal” da olabilir ve insanların çoğu hidayet üzere değildir.

İnsanın iki günü birbirine eş olmayabilir. Bu hem olumlu, hem de olumsuz anlamda olabilir. Yani insanlar hidayete de erebilirler, sapıtabilirler de. Müşrik toplumlar kendi tanrılarını, ritüellerini, seremonilerini kendileri tanımlıyorlardı. Kimi “Kutsal ruh” diye ya da “Evrenin ulu mimarı” diye, Cin ve Şeytanlara tapıyorlardı, ya da yıldızlara tapıyorlardı.

Bugün modern toplumlarda da bir şekilde  kültür, yaşam tarzı, bilim, siyasi düşüncelerine dayalı ideolojiler dinin yerini alırken, kimi topluluklar dinin özüne yabancılaşarak kendi algı ve yöntemlerini dinin yerine ikame ettiler..

Aslında Hristiyanlık da sentetik bir din. Özellikle Katolizm Saul’ün Hz. İsa’dan yarım asır sonra çıkardığı, Pagan kültürünü İsevi gelenekle sentezleyerek ürettiği bir din. Protestanlık Katolizm’e tepki olarak doğdu. Ortodoksluk parçalandı ve kabile geleneklerinin töreleri içine hapsoldu.

YAZININ DEVAMI...