Gençler dedelerinin mezar taşını okusun

Myanmar'da dedelerimizin mezarı var.

Arap çöllerine yolladığımız evlatlarımızdı onlar… Basra'daki toplama kamplarından trenlerle, gemilerle Hindistan'a götürülmüş, nehir mavnalarıyla Myanmar'a aktarılmışlardı, kimisi tropik hastalıklardan can verdi, kimisi canına kıydı, kimisi çıldırdı.

Talihsiz dedelerimiz birer birer hayatını kaybediyor, ölüm sırasını bekleyen talihsiz arkadaşları da başlarına mezar taşı dikiyordu.

★

Kwai Köprüsü… Hollywood'ta film yapıldı, İkinci Dünya Savaşı'nda Japonlara esir düşen İngiliz askerlerinin hikayesiydi, Myanmar'da geçiyordu, yedi dalda Oscar kazandı, bütün dünya seyretti, adeta ezberledi. Ama, aynı Myanmar'da en az beş bin Türk evladı hayatını kaybetti, dünyanın bilmesinden vazgeçtik, Türkiye'nin haberi yok!

★

Hazar Denizi'ndeki Nargin adasında dedelerimizin mezarı var.

Kayalıktı, bitki örtüsü yoktu, su yoktu, sadece yılanlar vardı, battaniyesi bile olmayan ahşap barakalarda yılan sokmasıyla, işkenceyle can veren dedelerimiz “cehennem adası” diyordu.

★

Sibirya'da dedelerimizin mezarı var.

Tuvalet yoktu, koğuşların kapısına fıçı bırakılıyordu, dedelerimiz bu fıçıların üstüne çıkarak ihtiyaç gideriyordu, kuru ot doldurulmuş çuvallarda yatanlar şanslıydı, en çok ölüm burada yaşandı.

YAZININ DEVAMI...